پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):

۱. اوّلین نکته این است که ما باید توانایی های فرزند خود را در نظر بگیریم. بچّه ها در سنّ ده سالگی می توانند کارهای شخصی خود را انجام دهند؛ لذا از او بخواهیم کارهای شخصی خود را انجام دهد؛ مثلاً خودش لباس بپوشد و تختش را مرتب کند.

۲.دوّمین نکته این است که به تدریج او را در کارهای خانه مشارکت بدهیم و متناسب با سنّش به او مسئولیت بدهیم؛ فرزند در هفت سال دوّم می تواند در تمیز کردن خانه به مادر کمک کند؛ یعنی مادر به او بگوید: من خانه را جارو می کنم و تو هم میز را تمیز کن!

ما می گوییم که در هفت سال دوّم بچّه ها باید مطیع باشند؛ تعبیر روایات این است که بچّه ها در هفت سال دوّم، عبد هستند؛ یعنی باید از والدین اطاعت پذیری داشته باشند. البته والدین هم باید بستر این اطاعت پذیری را آماده کنند. خداوند وقتی انسان را آفرید، به او گفت که باید بندگی من را انجام بدهی و برای بندگی کردن انسان، بستری را فراهم کرد تا انسان بهتر بندگی کند؛ حال این بستر ها چه چیزهایی بود؟
۱. خداوند متعال محیط مناسب در اختیار بشر قرار داد.
۲. برای انسان ها راهنما فرستاد.
۳. به نیاز انسان ها را توجّه کرد.

وقتی آدم علیه السّلام آفریده شد، حوّا هم علیها السّلام در کنار آدم آفریده شد؛ یعنی خداوند متعال به نیاز انسان توجّه کرده است. ما اگر بخواهیم فرزندان مطیع والدین باشند، باید برای آنها محیط مناسبی را فراهم کنیم؛ یعنی به نیاز های آنها توجّه کنیم و راهنمای خوبی برای آنها باشیم.